Met de profkampioenschappen vers in mijn geheugen ging ik naar Engeland voor een eendaags golftoernooi van de One Golf league.
Een baan waar ik al eerder was geweest, maar toen niet mijn beste golf had kunnen laten zien.
De One golf league is een organisatie waar spelers voor extreem goed prijzengeld kunnen spelen, Het is een shotgun start met slechtst 54 deelnemers, maar de eerste prijs is 10.000 pond.
Voor mij de moeite om heen en weer te vliegen.
Ik begon op hole 17 een korte par 5 en begon meteen goed. Een eagle en een lekker begin. Op 18 en 1 moest ik mijn par redden en op hole 2 een makkelijke par 5 maakte ik geen birdie. Balen, maar nog geen man over boord. Op hole 3 en 4 volgde geen birdies, maar na een drive op de green op hole 6 was er daar weer 1. Ook op 8 een birdie en op 9. En ik stond -5. Ik speelde voor mijn gevoel niet mijn beste golf, maar de putter was aan en ik maakte precies de slagen die nodig waren.
De backnine moest ik nog wel echt wat birdies erin knallen om kans te maken, ik wist dat -7 de vorige keer won, dus dat was mijn minimale streven.
Ik gooide er op 10 weer een birdie er tegenaan en er was geen vuiltje aan de lucht. De makkelijke par 5 13e maakte ik gebruik van om hem met 2 slagen op de green te slaan en weer een birdie te maken.
De moeilijke 14e moest ik voor mijn gevoel overleven en dan de rest uitspelen, Ik sloeg een prima bal op de fairway, maar deze hole is niet makkelijk, zelfs op de fairway kan je geblocked worden door hoge bomen. Ik sloeg een club van de tee waardoor ik over de bomen heen kon. Dit was het plan, maar de uitvoering was slecht ik raakte vol de bom en had nog 50 meter naar de pin. Ik sloeg een super bal op 1.5 meter en hole de putt voor par. Nog steeds -7 en 2 slagen voorsprong. Ik wist dat met nog 2 holes te gaan 1 birdie extra voor gegarandeerde winst zou zorgen. De laatste hole speelde ik volgens het boekje een goede drive op de fairway en een wedge naar binnen. Deze sloeg ik op zo’n 3 meter en deze putt was voor de winst. Ik keek naar de hole, veegde de regen van de putter af en sloeg de putt. Hij voelde goed, was die ook goed?
Ja! Midden hole, een fistpump erachteraan en ik wist dat ik had gewonnen. Ik was als een van de eerste weer binnen, dus nog even officieel wachten, maar ik wist het wel.
Toen kwam de officiële mededeling: een nieuw baanrecord en de winst. Een cheque die ik goed kon gebruiken en me wat vrijheid gaf de rest van het seizoen.
