Een dag thuis vanuit Egypte en meteen richting Bordeaux voor de Franse Q school. Waarom? Omdat je 3 kaarten kon winnen voor de Franse Challenge Tour wedstrijden.
Doordat ik vorig jaar net niet gepromoveerd ben, heb ik wel een hele kleine Challenge tour categorie, die me waarschijnlijk twee starts op gaat leveren dit jaar.
Als ik hierbij de maximale 8 invitaties kan verkrijgen voor de Challenge Tour wedstrijden, kom ik uit op 10 toernooien dit jaar en hierin kan ik als ik goed speel mijn kaart voor de Challenge Tour verdienen.
Op naar Frankrijk dus. Ik was een van de weinige buitenlanders, maar herkende wel een paar van mijn Alps Tour collega’s die waarschijnlijk hetzelfde idee hadden als ik.
De baan was heel raar, veel ijzers van de tee, greens die razendsnel waren, maar ook slecht onderhoud rondom de greens op de fairways en de rough. We speelde op les Moliets golf, wat qua uitzichten en omgeving prachtig is, het was dan ook echt jammer dat de baan er zo raar bij lag.
Toch kon ik goed relativeren, als je goed speelt dan maakt het niet uit en zolang je beter bent dan de rest, die ook last hebben van deze omstandigheden win je toch.
Het putten bleef een issue, ook met de oefendagen liep het niet lekker en dus wist ik dat mijn lange spel weer echt goed moest zijn.
Dag 1 van het toernooi, ik begon dramatisch, ik was +3 na 4 holes en dacht bij mezelf wat ben jij aan het doen. Een slechte wedge een 3 putt en een gemiste korte putt waren de oorzaken, maar dit kwam echt uit het niets voor mijn gevoel.
Ik bleef vechten en het enige wat ik dacht was, er zijn nog genoeg holes om jezelf een kans te geven, zolang ik deze ronde onder par eindig is er niks aan de hand.
De ommekeer kwam snel. Er was storm en een par 4 van 340 meter was niet per se haalbaar, maar je kon wel een eind komen, ik gaf de bal een rotklap en kreeg een grote stuit die de bal net over de green heen liet gaan. Perfect.
Goeie kans op up en down en ik had mijn eerste birdie binnen, dacht ik. Ik chip en BAM in de hole, eagle. Het gevecht met de baan was begonnen.
De hole daarna: Birdie, de hole daarna: Birdie en zo stond ik binnen 3 holes tijd -1 in plaats van +3 en ik was weer volop in de race. Ik speelde de rest van de ronde weer goed sloeg ze echt dichtbij en holede zowaar nog een put ergens halverwege. -3 voor de dag en slechtst 1 slag achter de leider. Wie had dat gedacht na 4 holes.
Dag 2 begon en het was heerlijk weer. Ik speelde weer solide, maar helaas ook vandaag vielen de putts niet. Doordat ik ze echt dichtbij sloeg maakte ik hier en daar nog wel wat birdies, wat resulteerde in -2 voor de dag en een ontevreden Davey. Toch stond ik eerste een beetje tot mijn verbazing. Ik kwam daar om te winnen, hoe en met welke score maakte me niet uit. Voor mijn gevoel had ik al ruim afstand kunnen nemen, maar nu maakte ik het nog spannend, maar nog steeds alles voor te spelen.
Dag 3 en ik begon prima ik was -1 na 5 holes en geen vuiltje aan de lucht, tot hole 6 een moeilijke par 3 met een potbunker voor de green waar je niet wilt liggen. Ik zat tussen twee clubs in, maakte de verkeerde keuze en sloeg hem in de potbunker. Eruit was een goede bal, dat lukte me maar, dat gaf me nog een must make up en down voor bogey. Dat lukte me niet en ik zakte terug naar +1 voor de dag.
De holes daarna weer veel goede kansen op birdie, maar ze vielen niet. Ik wist dat ik echt die birdies moest maken, anders zou het niet genoeg zijn. Met die druk ging ik de tweede negen in, waar ik op hole 12 mijn eerste lange putt van de week holede. Het momentum kwam op en was aan mijn kant. Ik maakte nog twee goede birdies op 14 en 15 en wist dat als ik birdie op 17 (par 5) maakte dat ik een goede kans had om te winnen. Een lastige up en down had ik, maar ook hier maakte ik weer een goede twee meter putt voor birdie en met 1 slag voorsprong ging ik de laatste hole in.
Mijn tegenstander, waarvan ik wist dat ik die moest verslaan om te winnen, sloeg zijn bal op 5 meter voor birdie op 18 en ik moest een relatief eenvoudige up en down maken voor par.
Ik chip mijn bal op iets meer dan een meter en keek naar de putt van mijn tegenstander. Hij putt en halverwege dacht ik al fack, deze is midden hole en ja hoor een schreeuw van zijn kant en de druk die bij mij opkwam. 1.5 meter voor 3 Challenge Tour kaarten. Ik nam mijn tijd bekeek nog net niet elk grassprietje en maakte een keuze. Ik putt en midden hole, allebei -3 voor de dag -8 voor het toernooi en het aller belangrijkste, drie Challenge Tour kaarten.
Allebei blij en moe gestreden tekende we onze kaarten en hoorde we dat we allebei die drie kaarten zouden krijgen, wat een verademing was.
De keuze om dit toernooi te spelen was goed en belangrijk. door deze extra drie kaarten en met de hulp van een Management Bureau waar ik mee in gesprek ben, gaat het mij waarschijnlijk lukken de rest van dit seizoen zo veel mogelijk op de Challenge tour te spelen.
Een verademing en een geweldige kans, hopelijk zal dit ook zo zijn, maar hopelijk met een week of twee heb ik hier meer duidelijkheid in.