Ik kwam uit een slecht toernooi, mijn tweede missed cut in Italië. Ik was moe en besloot om direct na mijn ronde in Italië naar huis te gaan voor 2 dagen rust en een les van mijn coach Tom O’Mahoney. De les deed me goed, ik voelde weer een beetje vertrouwen en merkte dat de ballen die ik sloeg weer enigszins recht gingen.
De 7 uur-durende reis naar Saint Malo reed ik in mijn eentje en gaf me een beetje rust. Ik kwam aan op de golfbaan en het zag er allemaal mooi uit. De Airbnb die we hadden gehuurd was top en ik had zin in een nieuwe week.
De oefenrondes verliepen nog een beetje stroef, hier en daar een rare bal ertussen, maar ik merkte al dat mijn putten goed was. De greens rolde mooi en eerlijk en ik kreeg vertrouwen terug. Nog 9 holes voor de eerste ronde en een bezoekje aan de fysio en ik was er klaar voor en soepel.
En soepel was ik, ik schoot uit de startblokken met twee birdies op mijn eerste twee holes en een totaal van vier birdies op de eerste negen holes zonder bogeys. -4 voor de ronde en ik voelde me lekker, elke putt viel en ik sloeg ze goed. Een eerste bogey op mijn twaalfde hole zorgde voor een klein momentum verlies, maar ik knalde er nog een birdie in op hole 14 dankzij een lange putt. Nog beter waren mijn laatste drie holes, Birdie, Birdie, Birdie voor een totaal van -7 en een derde plaats tot dusver. Een nieuw persoonlijk record!
Ik voelde me lekker, had vertrouwen en ging met een lekker gevoel naar het appartement en bereide me voor op de dag erna. Ik had iets wat ik nog nooit eerder had de tweede dag, een beetje zenuwen en vooral te veel verwachtingen en dat merkte ik...
Goede parren op mijn eerste twee holes, maar toen begon de twijfel. Een bal out of bounds op 12 kostte me een dubbelbogey. Daarna nog een bogey op 14 en 15 en weg was mijn goede start. Ik was chagrijnig, maar gaf niet op. Ik sloeg een geweldige bal op de par 5 18e hole (Mijn negende voor de dag) en maakte een Eagle om meteen twee bogeys weg te poetsen! I was back baby!
Een goede tweede negen van -1 en ik hield de schade beperkt. +1 voor de dag -6 voor het toernooi.
Ik was toch een beetje opgelucht, het had echt een blamage kunnen worden, maar ik hield mijn koppie erbij en gaf mijzelf nog een kans op de overwinning.
Dag 3 was niet bijzonder. De golfbaan gaf veel birdiekansen en hier en daar maakte ik er een paar, maar liet hiertegenover ook een paar foutjes tekenen. -3 voor de dag met 6 birdies en 3 bogeys. Niet slecht, maar een echte sprong in het klassement maakte ik niet.
De laatste dag dan. Ik wist ik moet goed uit de startblokken wil ik een kans hebben. Ik had niet de start waar ik op had gehoopt. Op de eerste drie holes hoop je toch zeker een birdie mee te pakken, maar helaas waren dit allemaal parren. Daarna een zeer goede putt op hole 4 voor mijn eerste birdie van de dag, maar ik wist dat er nog veel meer moesten volgen.
Toen begon het spektakel, een simpele birdie op 7, een simpele birdie op 8, een goede birdie op 9, 10, 11 én 12. 6 birdies op rij. Bam! I was back. Ik zag de scoreborden en zag mijn naam boven aan staan, maar ik wist ook dat het nog niet genoeg was om te winnen, waar mijn concurrenten waarschijnlijk nog enkele birdies zouden gaan noteren.
Mijn eerste smetje op de kaart kwam op 14 dankzij een referee die wegscheurde midden in mijn puttstroke. Ik maakte een drie putt en verloor een slag. Ik was een beetje gefrustreerd maar bleef kalm. Een birdie de hole daarna en ik had mijn bogey alweer weggepoetst. Ik wist dat ik nog twee birdies moest maken op de laatste 3 holes wilde ik een kans hebben.
Een geweldige par save op 16 hield me in leven een 6 meter putt met een meter break viel midden in de cup. Op 17 maakte ik een hele goede beslissing door een houten drie af te slaan in plaats van een driver, zodat ik meer spin kon geven aan mijn tweede schot naar de vlag. Een geweldige keuze bleek, want deze sloeg ik dood bij de hole voor een makkelijke birdie. De laatste hole naderde, alles of niets, een par 5 met water voor de vlag en achter de vlag. Mijn drive was goed en ik had nog 190 meter over naar de vlag, maar een beetje wind tegen. Werd het een ijzer 5 of een ijzer 4... Ik twijfelde en wist het echt niet. Ik dacht als ik mijn ijzer 5 niet goed raak is die in het water, maar sla ik mijn ijzer 4 perfect is die ook in het water, ik voelde spanning en dacht dan maar een ijzer 4. Ik legde aan en raakte hem perfect en hij ging recht op de vlag af. Ik hoopte dat ik een zachte landing had, maar ik zie de bal stuiteren en nog een keer stuiteren en hij verdwijnt in het water......
Een pijnlijk moment omdat ik wist dat ik birdie moest maken om te winnen. Ik had nog een kans, droppen en een chip in! Ik chipte hem, maar te hard en ik wist dat mijn kansen waren verkeken. Ik noteerde een bogey om uiteindelijk op twee slagen van de leider op een tweede plek te eindigen. Dit deed zeer maar toch een laatste ronde -7 ( de beste van het veld) en een tweede plek was fantastisch, diep van binnen wist ik dat ik hem had moeten winnen, maar toch ging ik met een heel lekker gevoel naar huis.
Trots op wat ik had gepresteerd!